Morrow (1979) has defined communicative tests as being interaction-based, unpredictable (that is, responses cannot be predicted as in natural communicative environments), authentic, behaviour-based and so on.

The construct underlying this approach is the theory of communicative competence (Hymes, 1970) which has now been extended to include a third component:

1. grammatical competence,

2. sociolinguistic competence, and

3. strategic competence

Σύμφωνα με τον ορισμό του Morrow (1979), επικοινωνιακές είναι οι δοκιμασίες που βασίζονται στην αλληλεπίδραση, είναι μη προβλέψιμες (δηλαδή, οι απαντήσεις δεν μπορούν να προβλεφθούν όπως γίνεται και στα φυσικά περιβάλλοντα επικοινωνίας), και τέλος είναι αυθεντικές. Το μοντέλο επικοινωνιακής ικανότητας  του Hymes, (1970)  αποτελεί την βάση του συγκεκριμένου τρόπου αξιολόγησης. Τα συστατικά της επικοινωνιακής ικανότητας είναι λοιπόν τα εξής:

1. γραμματική ικανότητα

2. κοινωνιογλωσσική ικανότητα

3. στρατηγική ικανότητα (έχει προστεθεί μετά την επέκταση της έννοιας της επικοινωνιακής ικανότητας)